Zweden, Kalmar

Gisteren zijn we vanuit Denenmarken naar Zweden gereden. De brug die we overmoesten was lang en hoog, maar het was een genot om erover heen te mogen rijden. Na de brug is er een paspoort controle. En dat was erg lang geleden dat wij bij het inrijden van een land ons paspoort moeten tonen. En dan zijn we in Zweden. De wegen zijn netjes. We rijden deze maal via eens stuk snelweg afgewisseld met een autoweg richting de kust aan de Oostzee. Kalmar is onze eerste stop en we rijden daar de camping op. Even moeten we wennen aan de camping. We krijgen een stroompaalnummer en in die buurt moeten wij onze caravan plaatsen. Niks is afgebakend. We hebben een pasje voor het toilet en de douche. Al vinden we de toiletten wat weinig in aantal. De douche is geweldig. Heerlijk warm water klettert er uit een stortdouche die je kan afwisselen met een massagedouchekop. Er is ook hier, net als op de camping in Denenmarken, een keuken met kookstellen waar je gebruik van kan maken. Vandaag beginnen we de dag zonnig en gaan we naar het Kalmar Slott. Een oud slot waar we een stukje Zweedse geschiedenis mee krijgen. Na het middageten vertrekken we naar Oland. Een eiland tegenover Kalmar waar we Borgham bezoeken. Borgham is een badplaats die te vergelijken is met Renesse. Maar omdat het weer is omgeslagen en hemel is gaan huilen is er van een gezellige sfeer niet echt iets te ontdekken. We rijden om 18.00 terug naar de camping. Tijd voor een maaltijd en tijd om ons voor te bereiden op onze reis naar Nordkoping morgen.

Dag twee Kopenhagen

We staan op met de zon. We doen het rustig aan en vertrekken om ongeveer 11.00 uur weer richting Kopenhagen. Ron zet de auto in dezelfde garage als gisteren en we wandelen richting de punten die we niet hebben gezien. We beginnen bij amalienborgslot. De residentie van de huidige koningin. Op het moment dat we aankomen beginnen mensen net samen te drommen voor de wisseling van de wacht. Ron loopt door en staat even later op de eerste rij. Nikita, Andrea en ik treffen het minder goed en staan achter een groep Chinezen. Andrea kan erover heen kijken, maar Nikita en ik staan op onze tenen te wiebelen om iets van de wachtwisseling mee te maken. Het is zeker leuk en statig om te zien. Na de wachtwisseling lopen op advies van Nikita (die taak van reisleider in deze stad van haar vader heeft overgenomen) richting de Zeemeermin. Beroemd en must have seen in Kopenhagen. Maar wat viel het beeld ons tegen. In het echt is het een klein beeld, terwijl het bij ons altijd overkomt als iets grootst. Een illusie armer lopen we naar het castellet van Kopenhagen (Dit is een vesting). De wallen en grachten en poort komen bekend bij ons voor. We verwachten een oude stad te zien, want dat verwachten mensen die een vestingstad op een duimpje kennen. Maar bij binnenkomst van de vesting zien we rijen rode huizen. Het diende waarschijnlijk ooit als verblijf van de soldaten. Weer zijn we een kleine illusie armer. We hopen dat onze volgende bezienswaardigheid meer de moeite waard is. En dat is hij. De Botanisk havn, dit is een Botanische tuin midden in Kopenhagen en geeft je het gevoel even weg te zijn uit de stad. Even snuiven we het groen op en genieten de dames ervan om in het Palmehus (de binnentuin) omhoog te klimmen en de tuin vanaf hoogte te zien. Ondertussen is het 14.30 uur. We besluiten dat we Kopenhagen hebben gezien. We lopen kilometers terug. En tijdens de wandeling staan we ineens voor de etalage van een antiekwinkel. Een oude fotocamera kijkt ons vanaf de etalage aan. En Nikita wil maar 1 ding. Deze oude fotocamera moet ze kopen. We lopen de zaak in. Maken een praatje met de verkoper en als hij hoort dat Nikita een Media student is weet hij dat zijn camera in goede handen is. Nikita loopt dolgelukkig naar buiten. Haar schat voorzichtig dragend in haar rugzak. Even later zitten we in de auto en rijden terug naar de camping. Weer kunnen we een stad van ons lijstje halen. Kopenhagen is een mooie stad met prachtige gebouwen. Maar ook een stad waar je soms net de allure in mist die andere steden wel hebben. Maar we zijn zeker blij dat we de stad niet hebben overgeslagen op onze reis door Scandinavie. Morgen pakken we de boel weer in en rijden we naar Zweden.

Kopenhagen

Gisteren zijn we aangekomen op een camping dicht bij Kopenhagen. De avondtemperatuur is een stuk kouder dan in Duitsland en dat is wennen. We liggen dus vroeg in bed terwijl de meiden ons vergezellen met geluid van Netflix. Zij vinden het buiten te koud en te vroeg voor de tent. Maar ook dat geeft sfeer. Bij het opstaan merken we dat de zon heerlijk schijnt en ontbijten daarom lekker buiten. Na de koffie rijden we naar Kopenhagen waar we onze eerste stappen in stad zetten bij Nyhavn. De haven is een oude haven, het is er gezellig met oude schepen en gekleurde huizen. Natuurlijk moet ik al gelijk aan de pitstop en ik duik een publiek toilet in. Ik verwacht een beetje een vies toilet maar wordt blij verrast door een super schoon toilet. Na Nyhavn lopen naar Christiansborgslot waar we de koninklijke stallen bezoeken. Daarna lopen we naar de koninklijke bibliotheek. Dit is de grootste bibliotheek van Europa. Jammer genoeg konden we hem niet bezoeken, want deze was dicht. We lopen door naar het tivolipark. De meiden besluiten niet naar binnen te gaan omdat de prijs nogal hoog is. We lunchen ondertussen in restaurantje wat toch wel een dure lunch wordt en we besluiten om de volgende dag de lunch mee te nemen. Na de lunch lopen we naar het raadhuis, en lopen via de winkelstraat richting Rundetarn, waar we de toren bewonderen. Bij het zien van de legowinkel kunnen we ons niet inhouden en moeten we even genieten van alle mooie bouwwerken. Daarna laten we het winkelend publiek achter ons en lopen we naar het Norreport Park waar we even genieten van Jazz muziek en het Jazz festival. We lopen het park uit naar het Rosenburgslot. We ploffen neer op het gras en de meiden keuren de militairen die de wacht houden. We genieten ondertussen van de zon en besluiten dat deze dag zo een mooi einde heeft. We lopen terug naar de garage en rijden naar de camping voor een relax moment. Even de voeten omhoog na een heerlijke dag.

on the road

Om 5.00 uur in de ochtend gaat de wekker en staan we op. We pakken de laatste spullen in. We zeggen Dion gedag en geven Hazel een kroel. Dan rijden we het dorp uit. Het duurt langer om Nederland uit te rijden nu de reis naar het noorden gaat. De verscherpte grenscontroles bij de Duitse grens zijn voor ons geen probleem. We zien hoe vrachtwagens en auto's met oude caravans de controle strook op gewezen worden door de politie. Wij mogen echter doorrijden en rijden even later met een slakkegang van 80 km per uur over de autosnelweg. Tot Bremen gaat de reis voorspoedig. Maar dan belanden we in een file waarin de auto's kilometers lang geen meter meer rijden. Na anderhalf uur klapt mijn blaas bijna uit elkaar en besluit ik de stoutte schoenen aan te trekken. Ik pak de caravansleutel, loop de snelweg op om in de caravan opgelucht te zijn dat ik mijn prive toilet bij de hand heb. Na het toilet bezoek trek nog wat te eten uit kasten om onze hongerige magen te voeden. Als ik in de auto stap ben ik toch wel blij dat file niet ineens oploste tijdens mijn pitstop. Maar ik zit nog maar net in mijn stoel als Ron een gaatje ziet op de rechterbaan waar hij de auto met caravan in weet te manoeuvreren. We rijden de snelweg af en rijden via de provinciale weg verder. Als we later de snelweg weer oprijden ligt de file achter ons en rijden wij een uur later de camping op even buiten Hamburg. We stallen onze spullen uit en Nikita zet in de stromende regen haar tent op. Even later breekt de lucht en genieten we van de zon. We eindigen de dag zoals elke eerste vakantiedag bij het restaurant met de gele M. Na het eten relaxen we en morgen rijden we verder naar Kopenhagen.

Op naar Zweden

Voor al mijn mee lezers die graag mijn verhalen volgen,

Dit jaar gaan we een nieuw avontuur tegemoet. Deze keer gaat onze reis naar het noorden van Europa. Nog nooit zijn we deze kant op geweest, want meestal rijden wij met ons huis op wielen naar het zuiden van Europa.

Omdat deze reis voor ons ook nieuw is, wordt het een avontuur waarin ik hoop weer mooie verhalen te kunnen vertellen. Vandaar dat ik mijn reisblog een nieuwe look geef en ik iedereen mee wil nemen op onze reis door Duitsland, Denenmarken en Zweden. Ik hoop weer te gaan genieten van de natuur, en de steden die wij gaan zien.

Deze keer reizen wij zonder Dion, maar Nikita gaat nog met ons mee. Samen met haar grote vriendin Andrea zal zij ons vergezellen naar Zweden. Dion zal thuis op poezenbende gaan passen.

Het blog is er voor ons, zodat we weer een mooi naslag werk hebben na onze reis, maar natuurlijk is het voor ieder die het leuk vindt om met ons mee te reizen via ons blog.

Op naar het genieten, nog een weekje en dan gaat het nieuwe avontuur beginnen.

Groetjes,

Miranda, Ron, Nikita en Andrea.